Antieke vaas perfect gekopieerd via 3D-scanning en 3D-printing

In het Neolithicum was Japan de thuisbasis van een cultuur van een samenleving die bekend staat als de Jomon.  De Jomon, jager-verzamelaars, staan ​​bekend om hun opvallende aardewerk, dat volgens deskundigen, het oudste aardewerk in Japan is. Het aardewerk, gemaakt met ongeraffineerde klei en versierd door touw in het oppervlak van de klei te drukken voor het bakken, is gevonden in tal van archeologische vindplaatsen in heel Japan. Radiologische datering heeft aangetoond dat sommige fragmenten van het aardewerk tot wel 12.700 v.C. terug dateren, en veel onderzoekers speculeren dat ze zelfs nog vroeger dan die tijd werden gemaakt.

Voorwerpen van zo lang geleden die de tand des tijds hebben overleefd tot aan vandaag, zijn zeer zeldzaam.  James Koyanagi, een gepensioneerde architect in Burlington, Ontario, is de eigenaar van een Jomon-vaas die teruggaat tot 4000 v.C. Een dergelijk object laat onderzoekers watertanden, maar als gevolg van de extreme leeftijd en kwetsbaarheid, is het tot op heden toe nog niet mogelijk geweest de vaas nauwgezet te bestuderen zonder deze daarbij schade toe te brengen. Tot nu toe.

Het Mohawk College in Hamilton, Ontario is de thuisbasis van het verfijnde Additive Manufacturing Resource Centre (AMRC). Hoewel pas in 2014 geopend, heeft het al een reputatie opgebouwd als een van de beste bronnen van 3D-printen en additive manufacturing-onderzoek en -onderwijs in Ontario. Mohawk-professoren Reid Flock en Robert Gerritsen besloten om te profiteren van de mogelijkheid om de vaas van Koyanagi tot in detail te dupliceren.

Het was geen eenvoudig project. Om de vaas te scannen, was een hoge resolutie CT-scanner nodig, en de professoren wendden zich tot Trillium Health Partners – Mississauga Ziekenhuis en Siemens Healthcare, die hen voorzagen van de medische kwaliteit-scanner ze nodig hadden. Een Siemens SOMATOM Definition Flash CT-scanner werd gebruikt om zowel de binnen- als buitenkant van de vaas te scannen, en zo werd een 3D-CAD-model gemaakt.

Het dossier werd vervolgens gebruikt om een kopie van de vaas in Nylon 12 te 3D-printen. Het resultaat was een perfecte replica die nu kan worden onderzocht en bestudeerd, zonder angst voor schade. Deze methode kan ook worden gebruikt om digitaal de ontbrekende stukken van de vaas opnieuw te reconstrueren, die vervolgens kan worden ge3D-print.

“Dit is een kans om de gezondheidszorg, de kunsten en technologie samen te brengen door het gebruik van Additive Manufacturing,” zei Tony Thomas, decaan Construerende Technische Wetenschappen op Mohawk College. “Het gehele proces, van het scannen naar de printer, heeft tot een indrukwekkend eindproduct geleid dat we kunnen gebruiken voor verdere pogingen tot conservering van antiek.”