Bioprinten van botten beleeft doorbraak in Ierland

Onderzoekers aan het Trinity College in Dublin hebben een nieuw proces bedacht voor het 3D-printen van levende, complexe botstructuren. Dit is een zeer interessante ontwikkeling, temeer omdat het 3D-printen van botten nog doorontwikkeld moet worden en tot nu toe gebleken is dat deze vorm van 3D-printen, het zogeheten bioprinten, een moeilijk proces is. Anders dan conventionele 3D-printtechnieken is het bij bioprinten nodig dat het materiaal levend is.

Om dat mogelijk te maken, moet je meer doen dan alleen cellen printen en hopen dat het werkt. Het gaat hier om het afleveren van een levend object en levende objecten zitten complex in elkaar met allerlei onderdelen die met elkaar samenwerken. De cellen moeten gevoed worden bijvoorbeeld. Hoe 3D-print je zoiets?

Tot nu toe zijn er wel wat mijlpalen bereikt door het printen van levende cellen op een soort steigerstructuur en die laten groeien door de steiger op te eten. Maar voor botstructuren was er nog geen goede manier bedacht. In Ierland, bij het AMBER materiaalwetenschappencentrum aan het Trinity College hebben ze daar wat op gevonden?

Wat dan? Dat lees je volgende week in het vervolgartikel. Dat gaan we je nu vertellen.

Hun benadering is een tweetrapsraket. Eerst 3D-printen ze een structuur van kraakbeen, dat wordt ‘bevrucht’ met volwassen stamcellen. Daarna beginnen de stamcellen echt botmateriaal te kweken in de vorm van de kraakbeenstructuur. Klaarblijkelijk vormt kraakbeen een perfecte voedingsbodem voor het kweken van bot.

De implicaties van deze ontwikkeling zijn enorm, want op dit moment komt het neer op het transplanteren van donorbot, van een ander mens of uit je eigen lichaam. Dat brengt veel nadelen en uitdagingen met zich mee. Zeker voor complexe vormen zoals in het gezicht en de kaak kan het bioprinten van bot veel verbetering betekenen. Wereldwijd worden maar liefst 2,2 miljoen bottransplantaties uitgevoerd.