Eten uit de 3D-printer wordt steeds populairder

Het 3D-printen van voedsel is al tijden sterk in ontwikkeling. Dat moest ook wel, eerlijk gezegd, want aanvankelijk had voedselprinten meer met kliederen te maken dan met haute cuisine. Nou is daar op zich helemaal niets mis mee, want alle begin is moeilijk en kinderen beginnen hun carrière als consument ook doorgaans met kliederen, vallen en opstaan.

Op dit moment begint er echter wel een soort van bodem te ontstaan, een ondergrens van acceptabelheid qua eindresultaat. Daarnaast komen er nog veel meer leukere en betere toepassingen aan. In potentie biedt voedselprinten tal van interessante mogelijkheden voor ontwerpers, consumenten, voedseldeskundigen, koks, fabrikanten en eigenlijk iedereen in de voedselindustrie. De vraag zal steeds meer gaan draaien om waar in de waardeketen van de voedselproductie je wil zitten en waar de toegevoegde waarde zal komen te liggen.

Innovaties als digitaal ontworpen gerechten, structuren, smaken, vormen en voedingswaarden die voorheen onmogelijk te produceren waren komen binnen handbereik. En als het goed is, zullen deze uitvindingen nog lekker smaken ook!

Proteïnes kunnen straks ook uit algen, bietenbladen en insecten gehaald worden en door allerlei slimme slagen te maken bovendien aantrekkelijk en goed smakend gepresenteerd worden. Dit is weer goed voor mens, dier en milieu en kan in potentie ook honger verdrijven uit arme landen.

In de Verenigde Staten koken nog maar minder dan 50% van de consumenten hun maaltje zelf. Een bevolking van meer dan 50% die dus niet meer kan koken, is in potentie een heel interessante markt voor een kookrobot, zeg maar een 3D-printer waar je alleen pakjes of flesjes grondstoffen in hoeft te schuiven en die volautomatisch het gewenste gerecht bereidt voor de consument. Het klinkt nu nog als een utopie, maar ooit klonken wasmachines, vaatwassers en drogers dat ook, terwijl die nu gemeengoed zijn en veel mensen veel werk bespaart.

Op dit moment is dat dus nog niet zover, want veel ingrediënten voor dergelijke machines zouden eerst gemalen of gesmolten moeten worden, wat een flinke beperking betekent voor wat er gebruikt kan worden. Bovendien is het printproces nu nog te langzaam.

Een van de eerste markten waar dit toepasbaar lijkt (behalve de bekende voorbeelden van ziekenhuizen en verzorgingstehuizen) is die van banketproducten, ijs en suikergoed. Daarnaast is het ook interessant om sportrepen te printen voor sporters die hoge eisen hebben aan de voedingswaarde maar geen tijd hebben om de hele dag door te eten en te verteren. Liever vliegen ze meteen de trainingsbaan weer op na een klein snackje dat propvol voedingsstoffen zat.

Belangrijke bedrijven die bezig zijn met deze nieuwe manier van voedselproductie, zijn TNO, Philips, Electrolux, Barilla, Nestlé, NASA, Hershey’s, Modern Meadow, Choc Edge, 3D Systems, Natural Machines en ZMorph.

Persoonlijk ben ik als foodblogger en culi-liefhebber van mening dat voedselprinten een erg interessante ontwikkeling is om te volgen en hoop ik dat er veel mogelijk wordt, zeker voor consumenten die niets met koken hebben, maar zal ik zelf zo lang mogelijk lekker blijven hobbyen met pannen en fornuizen.

Bronnen: TNO, Philips, Electrolux, Barilla, Nestlé, NASA, Hershey’s, Modern Meadow, Choc Edge, 3D Systems, Natural Machines, 3d Printing Industry, ZMorph.