Getest: de EXO-L enkelband uit de 3D-printer

Vorige keer schreef ik al over het proces om via 3D-printing een enkelband te laten fabriceren die op maat is waardoor hij lekker zit, goed past en efficiënt is in het voorkomen van enkelverzwikkingen. Vandaag kun je lezen hoe de enkelband bevalt en of hij goed werkt en beantwoord ik de vraag: “voegt een enkelband op maat wat toe voor de sporter?”.

Meteen maar even beginnen met de vraagstelling. Kan die vraag überhaupt beantwoord worden zonder een poging te ondernemen de betreffende enkel te verzwikken? Want hoe graag ik de EXO-L ook uitgebreid wilde testen om een zo goed mogelijke recensie voor de lezers te kunnen maken, expres mijn enkel proberen te verzwikken, ging me toch echt te ver. Heb ik dan geen vertrouwen in het product, zul je denken? Dat is het niet, maar het gevoel van een enkel die dubbelklapt onder je onderbeen en het af- of inscheuren van de banden is zo rot, dat ik me daar toch liever niet aan waag.

Second best is dan om het product te testen onder zware omstandigheden, omstandigheden die ik regelmatig toch al mee maak en waar ik in het verleden regelmatig (bijna) mee door mijn enkel ben gegaan. Bootcamp-training bij RF Sports in Haarlem, op een zwaar en zompig grasveld, rennen, stoppen, keren, draaien, springen, met zware gewichten hardlopen, tractorbanden omklappen, met kerels van 90 kilo op de rug sprinten en squats maken… het zijn allemaal bewegingen die veel vragen van je gewrichten en spieren, de kans op blessures is niet geheel verwaarloosbaar.

Ik volgde de stappen in de gebruiksaanwijzing; bracht de enkelband aan op mijn hiel, reeg het koord door het lusje aan mijn schoen en de brace zelf en snoerde de EXO-L vast. Vervolgens schatte ik de lengte in die ik overhad, knipte het koord bij volgens de instructies en smolt het losse einde dicht. Dit leidde tot een iets te dik uiteinde en misschien heb ik het koord wat té grondig ingekort, maar ik kan hem nog prima vastzetten, dus dat valt wel mee. Het te dikke uiteinde paste eerst niet goed meer door het gaatje van de brace, maar een beetje bijvijlen hielp.

Aangekomen bij de training kreeg ik direct al een opmerking van een andere deelnemer die zich afvroeg of ik iets op mijn kerfstok had aangezien ik een enkelband omhad. “Haha, die ga ik nog vaak horen,” dacht ik meteen. Dapper balanceerde ik een paar keer op de buitenkant van mijn voet om te laten zien dat het koord zich strak trok om als extern ligament te voorkomen dat mijn enkel klapte. Blijft spannend, maar het ging goed. Daarna begon de training. Ik klapte er meteen vol in en gaf een uur flink gas. Mijn bevindingen? De EXO-L beperkte me totaal niet in mijn bewegingen, maar gaf toch een veilig gevoel. Uiteraard ben ik niet door mijn enkel gegaan, maar dat was ik anders wellicht ook niet gegaan. Het wachten blijft nog op het moment dat ik wel in een kuil stap of een verkeerde draai maak. Maar alles klopt en ik sport nu al relaxter, dus volgens mij is dat waar de EXO-L voor is.

Prima hulpmiddel dus, op maat, gepersonaliseerd, comfortabel en kwalitatief. 3D-printing kan dus inderdaad nu al leiden tot prima resultaten in de prothesewereld en wearables. Ik kan niet wachten tot ik ál mijn hulpstukken en kleding en schoeisel op maat heb, maar de EXO-L is een prima toevoeging voor de sporter.

Ben benieuwd wanneer we naast amateursporters ook de eerste topsporters aan het werk gaan zien met deze slimme enkelband. Op hun site staan al wat topsporters en tevens de logo’s van ADO Den Haag en feyenoord. Doorbraak zit eraan te komen? Hou de Olympische Spelen maar in de gaten, daar zouden we weleens de eersten kunnen gaan zien.