Kunstenaar maakt 3D-geprinte magische micro-wereld

Kunstenaar Martijn Hage liet zich een week lang opsluiten in de Torenkamer van Vondelpark CS om zo in eenzaamheid inspiratie te krijgen en een kunstwerk te creëren. Dit kunstwerk genaamd ‘Hortus Filamentus’ is een negenluik en vormt een vierkant geheel op de grond. Elke tegel van 50 x 50 cm bestaat uit een magische micro-wereld met daarop geïntegreerde 3D-geprinte objecten. Als geheel een stilleven, maar zeker niet levenloos, want er kunnen in de loop van de tijd nieuwe 3D-geprinte objecten aan toegevoegd worden.

Martijn Hage is geboren op 2 april 1964 en woont in Bathmen. Naast vrij kunstenaar is Martijn werkzaam als interactie/grafisch ontwerper. “Op de kunstacademie ben ik in een vroeg stadium de creatieve mogelijkheden gaan onderzoeken die de digitale technieken me konden bieden. Als grafisch ontwerper is het digitale medium uitermate geschikt om veel varianten van één of verschillende uitgangspunten te onderzoeken. In mijn vrije werk vergroot ik zelfs de mogelijkheden door driedimensionale technieken te gebruiken.”

Martijn mocht twee weken lang twee Ultimaker lenen en kreeg van het Emmense bedrijf Innofil3D een breed assortiment filament ter beschikking gesteld om naar hartelust met hun materiaal zijn objecten te printen. Aangezien Martijn vrij veel objecten moest printen en hij maar een week in De Torenkamer actief zou zijn, ging hij op zoek naar meer 3D-printvolume. Hij kwam hiervoor uit bij 3D Hubs (het Amsterdamse bedrijf dat wereldwijd 3D-printers van particulieren koppelt aan een 3D-printservice voor de consument). Een selectie van zijn ontwerpen is digitaal naar verschillende 3D Hubs doorgestuurd en Hage kreeg ze vervolgens fysiek terug.

Het negenluik bestaat zoals beschreven uit negen tegels. Negen panelen die elk hun eigen micro-wereld laten zien. Verborgen in een van die negen werelden, is ook nog een geheime, tiende wereld. Deze wereld heeft twee weergaven van de natuur: een tijdens de dag en een tijdens de dag. De nachtversie is zeer speciaal door het gebruik van de 2.5D-printtechniek (reliëfprint waarbij er heel veel lagen inkt op elkaar worden geplaatst zodat er een 2.5D-structuur ontstaat) die door Océ is ontwikkeld.

Bekend van bijvoorbeeld het Rembrandt-schilderij Het Joodse Bruidje, wordt de techniek gebruikt om onder andere Hollandse Meesters te reproduceren inclusief de verfstructuur met klodders en bobbels en reliëf. Dit leidt tot reproducties die nauwelijks van het origineel zijn te onderscheiden. Het oppervlak van het negende paneel is hiermee geprint en de objecten zijn 3D-geprint met InnoGlow (waardoor ze licht geven in het donker).

Al met al is het een bijzonder kunstwerk geworden dat mede dankzij de combinatie van verschillende technieken zeer tot de verbeelding spreekt.