Nederlander hackt en verbetert ZCorp 650 van 3D Systems

SONY DSC

De Nederlandse kunstenaar Eric van Straaten, die bekend staat om de kleurrijke kunst die 3D-geprint wordt in full color sandstone, is internationaal bekend. Aanvankelijk was hij dit vooral vanwege het feit dat zijn beeldjes op internationale galerieën te zien waren, maar inmiddels is ie ook bekend omdat ie op de zwarte lijst van 3D Systems staat. En alleen maar omdat hij de ZCorp 650 van 3D Systems probeert te verbeteren, iets wat de Amerikaanse 3D-printgigant zelf nalaat en zelfs tegenwerkt. Hoe dat zo gekomen is? Dat lees je hieronder.

Hoe lang werk je al met 3D-printers?

Eric van Straaten: “7 jaar geleden ben ik begonnen met in kleur printen. Eerst liet ik dat doen bij Shapeways en later stapte ik over naar i.Materialise in België. De service was daar beter, de kwaliteit ook en de prijzen vergelijkbaar. i.Materialise heeft vijf jaar voor me geprint.”

Ging dat altijd vlekkeloos?

Eric van Straaten: “Nee, er waren best veel misprints in die tijd, maar dat was op zich geen drama, want alles wat niet voldeed aan mijn eisen, kon ik terugsturen. Helaas zijn ze daar op een gegeven moment mee opgehouden. Ik denk wel te weten waarom: i.Materialise is een business unit bij Materialise en die hadden voor vier jaar budget gekregen. Toen dat budget echter op was, stopte de service en ging de kwaliteit ook omlaag. De prints hadden plots dikkere lagen en de saturatie was omhoog gegaan. Dat is niet prettig natuurlijk en toen ze ook aankondigden geen reprints meer te gaan doen, was ik er wel klaar mee.”

En toen?

Eric van Straaten: “Toen opende de 3D Makers Zone en ben ik het daar gaan doen. Voordeel was dat ik daar veel zelf mocht doen.”

Probleem opgelost?

Eric van Straaten: “Nee, toen ik er eenmaal zelf mee aan de slag ging, bleek dat de machines standaard – als je ze in een default setting gebruikt en ook al onderhoud je ze perfect – toch misprint in meer dan de helft van de gevallen, bij iedereen. Dat lag dus niet aan de 3D Makers Zone, want het was hetzelfde bij i.Materialise en Shapeways. Alleen het verschil zat hem erin dat ik bij die laatste twee geen reprints (meer) kreeg. Toen wist ik dus dat het aan de machine, de ZCorp 650, lag. In De Meern hebben ze een ZCorp 660 staan en dus week ik daarheen uit. Ik dacht, een nieuwere versie van dezelfde machine zal beter zijn, maar daar gebeurde ook precies hetzelfde. Sterker nog, de 660 is weliswaar nieuwer, maar om uiteenlopende redenen een slechtere machine dan de 650.”

Wat gebeurt er dan precies met je prints?

Eric van Straaten: “Nou, op een gegeven moment begint de printer ergens in het proces wijkende lagen te printen. Een band van 6 cm over de hele print heen, dat doet ie altijd aan de voorkant van de machine alsof ie daar de laagjes uit elkaar ‘harmonicaat’. Aan één kant van het model heb je een band met wijkende lagen, aan de andere kant is ie dan wél goed. Bij het nabehandelen (schoonblazen en afparelen) blijf je de lagen zien en heel vaak breken de randen van de laagjes af, je krijgt putjes, hetgeen nog het best te vergelijken is met een soort cellulitis”.

Dat is niet al te best wanneer je vrouwenbenen print…

Eric van Straaten: “Klopt, en dat doe ik geregeld. Kijk, veel mensen hebben hier geen problemen mee, omdat niet veel mensen heel licht printen. En je ziet het vooral bij lichtere prints. Mijn beelden moeten echt perfect zijn want ze staan in een galerie voor 6.000 euro. In De Meern lukte het dus ook niet, met heel veel experimenten, ook in de files. Nogmaals, de 660 bleek een slechtere uitvoering van 650. De 660 kan geen helder wit printen, het is grijziger en je kan minder met de software dan bij de 650.”

Duidelijk. En toen?

Eric van Straaten: “Toen heb ik de crowdfunding gedaan, ik dacht, dan heb ik mijn eigen tweedehands machine om daar zelf diep in te duiken. Daarvoor had ik een target van €60.000 dat ik uiteindelijk niet gehaald heb. Ik heb wel €6.000 opgehaald waarmee ik tegen betaling kon printen en experimenteren met de ZCorp 650 bij de 3D Makers Zone. Hiervoor heb ik een poppetje ontworpen en geprint die precies zo groot was dat hij de hele bak opvulde. De hele printgang heb ik gefilmd, dertien uur lang. En ja hoor, natuurlijk: die band trad weer op – ik ontdekte dat het gebeurt na de laag waarna hij poeder begint te recyclen.”

Leg uit!

Eric van Straaten: “Kijk, als hij het poeder van de overflows moet legen, gaat ie poeder opzuigen. Na drie minuten is ie wel leeg, maar de machine blijft een kwartier lang doorgaan. Dat is iets softwarematigs. De theorie is dat ie door het zuigen het poeder te compact maakt zodat ie het niet meer goed kan uitstrooien en daardoor wordt het rommeliger verdeeld. Ik ben nu telkens nadat dat gebeurde het poeder handmatig gaan opfluffen. Dat werkt, dat is de oplossing. Of nee, het is géén oplossing.”

Het is symptoombestrijding

Eric van Straaten: “Precies. Ik kan het wel doen want ik ben krankzinnig, perfectionistisch maar niemand gaat dertien uur naast de machine zitten. Het zou softwarematig wel opgelost kunnen worden, de machine zou het poeder kunnen opfluffen maar dat gebeurt tot nu toe nog niet. 3D Systems Amerika reageert niet maar via de achterdeur (LinkedIn) ben ik bij een van de ontwikkelaars van de machine gekomen, die heeft me dan wél geholpen. Maar daarna is hij teruggefloten door 3D Systems. Zelf ben ik kwaad opgebeld door het hoofd van de afdeling van 3D Systems die erover gaat en kreeg te horen dat ik dat nooit meer mag doen. Ze zeiden “zo werken niet!” en meldden nijdig dat klantenservice via de gewone kanalen gaat. Ze hadden nog nooit van dit probleem gehoord. Nee, elk probleem met de machine is dat ie niet is onderhouden of dat er iets moet worden vervangen. Dat is precies wat resellers als Landré ook altijd zeggen en ik en alle andere klanten worden daar helemaal doodziek van. Als je aan de default settings gaat zitten, krijg je problemen.”

Interessant… Dit betekent dus dat als een gebruiker zelf de software van de machine aanpast om hem beter te laten functioneren – de ZCorp 650 van de 3D Makers Zone waar Eric aan heeft zitten experimenteren print nu (zij het handmatig) mooier dan welke andere in de wereld – die door de fabrikant en reseller keihard als hacker zwart wordt gemaakt. Is Eric iets op het spoor? Wellicht is dit het begin van een manier waarop gebruikers de macht over hun eigen machine terug kunnen krijgen.

Er moet toch iets te maken zijn waarmee de machine het proces van opschudden van het gerecyclede poeder automatiseert waardoor de hele print mooi wordt en niet elke machine een aantal lagen afraffelt. 3D Systems, dit kunnen jullie niet langer negeren, luister naar je klanten!