Onzichtbaarheidsmantel mogelijkheid via 3D-geprinte nanopartikels

Wie nog nooit van Harry Potter heeft gehoord, heeft ook nog nooit gehoord van de onzichtbaarheidsmantel, de ultieme gadget die hij van zijn oom Sirius gekregen heeft en die hij gebruikt om rond te sneaken in Hogwarts, het kasteel annex kostschool waar de jonge tovenaars en heksen in opleiding vertoeven in de boeken. Waarom een onzichtbaarheidsmantel handig is? Eh, moet ik dat echt uitleggen? Harry gebruikt het kledingstuk om langs controlerende leraren en bewakers te komen en om allerlei andere slechteriken te misleiden. Hij schijnt er zelfs mee rond te hebben gelopen in de dames-wc om stiekem onder rokjes te kijken en in de vrouwenkleedkamers.

Maar zonder dollen, er schijnen mensen echt bezig te zijn om een heuse onzichtbaarheidsmantel te ontwikkelen via 3D-geprinte nanopartikels die onzichtbaar zijn voor elektromagnetische golven. Wetenschappers aan de Queen Mary University of London zijn volop bezig met 3D-printing. Het is niet zo dat ze 3D-geprinte onderdelen kunnen maken die onzichtbaar zijn (zou ook een beetje lastig zijn om die te kunnen vinden), maar ze werken wel aan een 3D-geprint composietmateriaal gevuld met nanopartikels die gebogen oppervlakten onzichtbaar kunnen maken voor elektromagnetische golven. Echter niet voor ogen. Da’s dan weer jammer. Maar lees toch even verder, want wat heb je hier dan wél aan?

Wel, deze innovatie is gestoeld op dezelfde basisprincipes als de theoretische onzichtbaarheidsmantel. De 3D-geprinte nanocomposietlaag vormt een speciale coating met zeven laagjes. Elk van deze lagen heeft een zeer specifieke eigenschap, die afhangt van haar positie. Hierdoor wordt het gegolfde oppervlak onzichtbaar voor elektromagnetische golven. Waar de golven normaal gesproken uit elkaar gedreven worden op een oppervlak (waarmee wordt vastgesteld dat er dus een object is op die plek) blijft het object in dit geval onzichtbaar voor detectie.

Dat objecten die onzichtbaar zijn voor sensoren kunnen tot zeer spannende toepassingen leiden, hoef ik denk ik niet uit te leggen. Toch?